erste Woche

Nareszcie przybywam do Was,
od czterech dni jestem już w Niemczech. Pięknie tu jest, tak spokojnie, każdy dla każdego jest miły i nie ma takiego pośpiechu jak u nas w Polsce.

 Zacznę opowiadać od początku, bo tak będzie najlepiej ;)
A więc, gdy przyjechałam tutaj w poniedziałek i zobaczyłam nasz pokój i warunki w nim panujące oraz fakt, że nie mogę się z nikim po niemiecku dogadać, to miałam ochotę jak najprędzej wrócić do Polski. Jednak teraz, gdy przepracowałam dwa dni w świetnej atmosferze i poznałam niesamowicie śmiesznych ludzi to stwierdzam, że wytrzymam te trzy miesiące. Ten tydzień pracuję za barem i obsługuję z kelnerami w godzinach od 10 do 15, potem mam 3 godziny przerwy, po czym znowu wskakuję za bar od 18 do zazwyczaj 22, ale nieraz czas ten się może wydłużyć.
Co wieczór wracam do pokoju z obolałymi stopami i bólem brzucha od śmiechu. Kilku kelnerów to strasznie zboczone świnie, mówimy z W. do nich "Schwein, Schwein", a oni wtedy tak fajnie chrumkają. Osobiście dogaduję się z nimi bardziej po angielsku, niż niemiecku (i o dziwo jakoś daje radę), a W. to tak bardziej na migi, chociaż robi postępy.
Dziś mamy wolne to trochę sobie odpoczniemy i wreszcie się rozpakowałyśmy, bo do dnia dzisiejszego nie było pewne czy nie zmienią nam pokoju.
Przyzwyczaiłyśmy się już do tego pokoju i nawet dobrze nam w nim, a warunki w nim panujące już wcale nie wydają się nam takie złe. ;)

Strasznie tęsknie za moimi romansidełkami, które leżą tam w polskiej bibliotece na półce i mnie wołają. Wyrodna matka ze mnie, że nie reaguje na krzyk własnych dzieci. ;((



Trzymajcie się, miłego popołudnia ;****